Boek ‘Geen spelletje’
Al een tijdje lag het verhaal op de plank. Ik had er eens wat schetsen voor gemaakt, maar het kwam niet van de grond. Andere opdrachten fietsten tussendoor, opdrachten met een deadline, opdrachten die om voorrang vroegen en dit verhaal bleef wachten. Misschien wel rijpen, ik weet het niet. Gelukkig is Joke Guns, de schrijfster ervan, een geduldig persoon.
Nu Lang zal Eland leven binnenkort naar de drukker gaat, ontstond er weer ruimte. Ik pakte het verhaal erbij en stofte het af.
‘Geen spelletje’ is de duidelijke titel van het verhaal over Maja. Ze zit in groep 8 van de basisschool en heeft geen vrienden. Ze wordt gepest. Dat wordt niet met zoveel woorden verteld, je leest het tussen de regels door.
We volgen haar door de seizoenen heen en zien dat het pesten geniepig gaat. Volwassenen hebben veelal niets door of willen het niet zien.
De gezichten van de volwassenen laat ik bewust niet zien of maar deels. Ze hebben het pesten niet in de gaten.
Niet persé een vrolijk verhaal, misschien dat het daarom op zich heeft laten wachten. Toch moet het verteld worden.
Het was zoeken naar hoe ik het verhaal uit wilde werken. Doordat het subtiel wordt gebracht, vraagt het om een fijne techniek. Mijn idee voor de uitwerking is een gemengde techniek van (kleur)potlood, water- en plakkaatverf. Waarbij plakkaatverf minimaal zal worden toegepast. Ik houd van kleur, maar het lijkt me mooi om de hoeveelheid kleur wat te beperken. Te beginnen met grijstinten en er dan langzaam tinten aan toe te voegen.
Hier zie je hier een aantal schetsen. Binnenkort meer…
Geen reacties